sponsoren gezocht voor gehandicapte kinderen
Ik ben nu al drie weken aan het werk in het SSC en het bevalt me nog steeds heel goed. Zo langzamerhand begin ik een beetje door te krijgen hoe het hier allemaal aan toegaat. De Engelse boeken die de kinderen gebruiken zijn, zoals ik al eerder schreef erg moeilijk en naar mijn mening ook niet echt effectief om goed Engels mee te leren. De slimste kinderen uit de klas leren er wel redelijk Engels mee, maar voor veel kinderen is het echt te moeilijk. De teachers hebben echter geen keus wat betreft het lesmateriaal, want deze methode is door de “Government of Tamilnadu” voorgeschreven. De lesboeken krijgen ze van de “Government” en ook de bij behorende examens, die drie keer per jaar moeten worden afgenomen. Op vaste dagen en tijdstippen krijgen de kinderen deze examens en ze hebben net 9 dagen van examens achter de rug. De kinderen leren hier heel hard voor en zowel de kinderen als de teachers zijn best zenuwachtig over de uitslagen. De kinderen met de hoogste scores worden op een bord genoteerd in de kamer van de directeur. De “Government” schrijft ook voor, dat de kinderen van de 1e t/m de 5e standards bij elkaar in dezelfde groep moeten zitten. Omdat alleen de 5e standard examens heeft, zitten deze kinderen in een apart lokaal samen met de teacher examens te maken en blijft de rest van de standards alleen achter. Af en toe gaat de teacher even kijken of het goed gaat. Deze week heb ik de groepen, die alleen zitten overgenomen en Engels gegeven. Wel een hele uitdaging, omdat de kinderen nauwelijks Engels kunnen verstaan. Als je wat tegen ze zegt, herhalen ze dat onmiddellijk, want dat zijn ze gewend om te doen. Maar het lukt wel en de kinderen blijven het heel leuk vinden als ik kom en als ik weer wegga komen ze allemaal een handje geven en bedanken. Vanaf nu hebben de kinderen 4 dagen vakantie en heb ik de tijd om een goede planning te maken en lesmateriaal uitgebreid te bekijken.
Zoals ik al eerder schreef, is het SSC een geintegreerde school met zowel gehandicapte als niet gehandicapte kinderen. De geestelijk gehandicapte kinderen zitten allemaal in een aparte groep en zijn te herkennen aan de bruin-wit geblokte schooluniformen. Als alle kinderen er zijn, zitten er 35 gehandicapte kinderen in een klein lokaaltje op de grond. Er is nauwelijks ruimte genoeg voor de kinderen en ook nauwelijks materiaal. Het is wel even slikken als je deze kinderen bij elkaar ziet zitten in zo’n klein donker lokaaltje met weinig tot geen faciliteiten. Volgende week ga ik inkopen doen, om voor deze gehandicapte kinderen materiaal aan te schaffen. Omdat ze graag naar muziek luisteren wil ik muziekinstrumentjes voor ze kopen, of misschien zelf maken.
De gehandicapte kinderen met een normale intelligentie zitten gewoon bij de andere kinderen in de groep zonder extra hulpmiddelen. Aan het SSC is een fysiotherapeut en een remedial teacher verbonden, die op regelmatige basis oefeningen met de kinderen doen.
De blinde en dove kinderen moeten echter wel de gewone lessen volgen en hopen, dat ze hulp krijgen van andere kinderen. Dat dit voor veel kinderen erg moeilijk is, moge duidelijk zijn. Omdat de kinderen allemaal van zeer arme afkomst zijn en het SSC van sponsoring afhankelijk is, is er voor deze kinderen geen geld om extra hulpmiddelen aan te schaffen. De remedial teacher vertelde, dat hij graag hoortoestellen zou willen aanschaffen, zodat een vijftal kinderen in staat zullen zijn om te leren spreken. Ook wilde hij graag extra hulpmiddelen aanschaffen voor de blinde kinderen. Ik heb hem al toegezegd, dat ik zal zorgen voor sponsoring en dat ik waarschijnlijk de 2300 euro, die hiervoor nodig zijn wel bij elkaar krijg. Ik vind het onvoorstelbaar dat kinderen afhankelijk zijn van sponsoring om te kunnen leren spreken. Voordat ik uit Nederland vertrok, heb ik bij de Triodos bank een aparte rekening geopend om sponsorgeld te kunnen inzamelen. Ik hoop dat als jullie mijn weblog lezen, bereid zijn om een bedrag(je) te storten voor de gehandicapte kinderen van het SSC. Het kan voor een aantal kinderen een wereld van verschil uitmaken en een kans op een betere toekomst. Het rekeningnummer van de Triodos bank is: 19.83.14.639 t.n.v. K.H.J. van Eeuwijk. (helaas was het niet mogelijk om het op naam van het SSC te zetten)
In het hostel woont ook een klein doof meisje Sathya van 5 jaar dat mijn hart heeft gestolen. Ze is voor 100% doof en voor haar heeft een hoorapparaat dus geen zin. Ze kan alleen maar klanken uitstoten en lacht de hele dag. Als ze lacht, is het voor mij alsof de zon gaat schijnen. Je hoort haar de hele dag, overal bovenuit en dat is heel aandoenlijk. Zo’n klein meisje zonder familie en alleen in een hostel. Ook voor Sathya ga ik extra materiaal aanschaffen.
Ik hoop, dat binnenkort de dove kinderen dankzij sponsoring kunnen beginnen met hun spraakles.
26 september 2010 om 16:52
Wat een superschattige foto’s!! Als ik dat meisje Sathya zo zie, begrijp ik helemaal dat ze je hart heeft gestolen! Ik ga meteen wat geld overmaken. Zo te horen ben je echt goed bezig daar in India, ik ben trots op je :)!
Heel veel succes met alles,
Je dochter Marjanneke
27 september 2010 om 15:26
Dag Karin,
Goed initiatief om muziekinstrumenten te kopen voor de groep verstandelijk gehandicapten. Muziek is hier op school erg belangrijk en dat zal daar niet anders zijn.
Ga zo door!
Adrie, leerkracht tyltylschool de maasgouw
28 september 2010 om 16:44
Hoi Karen,
Leuk weer wat van je te lezen.
Het is me wel eem zootje ongeregeld daar zeg.
Hou je haaks.
Gisteren heeft Jan hier gegeten. Heel gezellig.
In het weekend vertrekken we voor twee weken naar Italie.
Daarna pakken we de draad weer op.
Sponsoring volgt.
Lieve groeten, Paula en Math
28 september 2010 om 22:16
Dag Karen,
wat een mooie verhalen; wat fijn om te lezen dat je daar zulk goed werk kunt verrichten! Ik zal snel geld overmaken, want het duidelijk dat het daar hard nodig is! Groeten Arjan
11 oktober 2010 om 23:58
Hoi Karen,
Aan de andere kant van de wereld gelden blijkbaar andere wetten en regels. Deze ervaringen veranderen je kijk op ons mooie Nederlandse onderwijssysteem mogelijk. Daar waar wij zoeken naar sponsoring van een schoolgids, zijn extra gelden in India blijkbaar nodig voor veel fundamentelere zaken. Ik hoop dat het jou (en ons lukt) voldoende sponsors te vinden om het leven van enkele gehandicapte kinderen meer perspectief te geven. Natuurlijk hoop ik nog meer dat jouw bijdrage an sich nog veel meer waarde levert en de mensen daar niet alleen vis krijgen, maar ze ook geleerd krijgen hoe te vissen.
Vol trots op wat je allemaal doet,
groetjes, Carlos
20 oktober 2010 om 20:39
Kun je wel wat financiele steun gebruiken voor je fonds of stichting maar je weet niet hoe je met sponsoren in contact te komen , dan adviseer ik je om een oproep te plaatsen op http://www.sponsor-deals.nl
Dat is de verzamelplaats van Nederland om contact te leggen.
Simpel even aanmelden en een mooie oproep schrijven.
Succes gegarandeerd!
Tot snel op http://www.sponsor-deals.nl en http://sponsor-deals.hyves.nl/
22 oktober 2010 om 18:23
Hoi Karen,
Nou he he, eindelijk heb ik ontdekt waar ik jou ook een berichtje kan sturen… Ben trouw aan het volgen hoe je het daar allemaal hebt en kan me helemaal voorstellen waar je allemaal tegenaan loopt. Het blijft raar om dit soort dingen allemaal te lezen als je daar zelf ook bent geweest!
Ik stuur eigenlijk ook een berichtje omdat ik zo ontzettend benieuwd is hoe het met Mano (of Elizabeth) gaat. Is ze inmiddels al bevallen? Ik krijg maar geen berichtjes terug van haar…
Blijf lekker veel schrijven op je site, daar geniet ik elke keer weer met volle teugen van! En natuurlijk heel veel succes met alle lessen en de activiteiten daar! Geef je de kinderen en de familie een dikke knuffel van mij, of doe je ze ik elk geval de groetjes??! Dank je!
Liefs Noor