Karen's weblog

Het is al weer een tijdje geleden, dat ik een bericht plaatste op mijn weblog. Ik heb het best druk en de temperatuur hier maakt, dat je niet de hele dag aan het werk kunt zijn. Het is hier vaak 35 graden, met een zeer hoge luchtvochtigheid. Ik heb het mijn hele leven nog niet zo warm gehad als hier in India. Vele malen per dag ga ik onder de douche en trek schone kleren aan. Ook tussen de verschillende lessen door ga ik gauw even naar mijn kamer om te douchen. Ik had gehoopt dat het zou wennen, maar helaas tot nu toe nog niet. Het is voor de tijd van het jaar warm en ook de Indiers zelf hebben last van de warmte.

pret met de nieuwe materialen

Sinds de vorige week heb ik een eigen lokaaltje met nieuw aangeschafte schoolmaterialen, waar ik dagelijks les geef. Ook heb ik sinds kort een lesrooster, dat aangeeft in welke klassen en op welk uur van de dag ik les geef. Dit lesrooster moet niet al te strak gehanteerd worden, want geen klok loopt hier gelijk en dagelijks moet ik het lesrooster bijstellen, omdat er steeds iets veranderd. De eerste dag stond gepland, dat ik zou lesgeven aan de 1e Standard en daarna aan de 2e Standard. De teacher van de Primary School was echter afwezig, omdat ze een bruiloft had en dat betekende dat haar groep alleen in het lokaal zat. Dus heb ik mijn lesrooster hierop aangepast. ’s Middags moest ik lesgeven aan een groepje blinde kinderen en er was afgesproken, dat de remedial teacher mij zou begeleiden bij het lesgeven aan de blinde en dove leerlingen. Hij was echter niet aanwezig en bleek op cursus te zijn. Dus maar alleen de blinde kinderen uit de verschillende klassen opgehaald en lesgegeven. Wel een enorme uitdaging! Ik had allemaal verschillende groenten en fruit verzameld en wilde ze dit laten voelen en de Engelse benamingen leren. Alleen van verschillende groenten en fruit wist ik zelf de naam niet, omdat ik sommige groenten en fruit niet kende. Gelukkig kon een van de oudere kinderen, die nog een klein beetje kon zien mij helpen. Ze vonden het heel gek om fruit en groenten aan te raken en te ruiken. Daarna heb ik ze met scheerschuim laten werken. Ook dit vonden ze in eerste instantie heel vreemd, maar later toch wel erg leuk om te doen.

blinde kinderen werken met scheerschuim

In mijn eigen lokaaltje staan de nieuwe materialen zichtbaar uitgestald en de kinderen vinden het geweldig om mee te mogen naar mijn klas. Als ik ze ophaal lopen ze in een lange rij te stralen en naar iedereen te zwaaien. Eenmaal in mijn lokaal aangekomen kijken ze hun ogen uit naar alle materialen, omdat in hun eigen klas niets staat. Geen tafels, geen stoelen, geen materialen alleen maar bakken met kaarten. Het is werkelijk geweldig om met deze kinderen te werken en te spelen. Alles vinden ze leuk om te doen en ze zijn heel leergierig. Ik heb puzzels aangeschaft met letters en cijfers erop en ook blokjes met cijfers en letters. De kinderen hadden nog nooit gepuzzeld en wisten niet wat ze ermee moesten doen. Ook met de blokjes wisten ze eerst niet om te gaan. Maar nadat ik het had voorgedaan, kon de pret beginnen. Vandaag heb ik met dove kinderen gekaart. Een kaartspel hadden ze nog nooit gezien en mee gespeeld. Ze vonden het heel erg leuk om het spelletje ezelen te spelen. En mij geeft het veel energie om de kinderen te zien spelen met de eenvoudige materialen en met zoveel plezier. Heerlijk ook, om de dove kinderen apart te laten spelen en even hun handicap te laten vergeten. Ze zitten immers de hele dag gewoon tussen de horende kinderen in en moeten maar zien wat ze van de lessen mee krijgen.

dove kinderen vol aandacht voor het nieuwe materiaal

Wonderlijk is om te zien hoe goed de kinderen kunnen dansen in het SSC. Dansen doen de kinderen hier graag en veel en elke keer als er in het weekend sponsoren komen, die eten sponsoren, wordt er een dansvoorstelling gegeven. Vorige week was er een danswedstrijd en de wedstrijd werd gewonnen door een doof meisje Geepa van 7 jaar oud. Als je haar ziet dansen, kun je bijna niet geloven dat ze de muziek niet kan horen. Ook haar vriendinnetje Sathya, waar ik de vorige keer over heb verteld, kan goed dansen. De kinderen trekken hun mooiste kleren aan (die ze hebben gekregen van sponsoren) en dansen de sterren van de hemel.

dove kinderen dansen de sterren van de hemel

Het dagelijks leven in het hostel van het SSC verloopt volgens een strak plan en is elke dag hetzelfde. ’s Morgens staan de kinderen van het hostel (kindertehuis) om ongeveer 6.00 uur op. Ze moeten zich wassen en aankleden en hun gemeenschappelijke slaapkamer opruimen. Rond 7.00 uur gaat er een bel en moeten ze huiswerk maken tot 8.00 uur. Alle kinderen zitten dan buiten en zijn aan het werk. Daarna hebbben ze even een half uurtje om wat te kletsen en om 8.30 uur wordt er gegeten. Brood eten de mensen hier nauwelijks. Drie keer per dag wordt er warm gegeten. Meestal rijst, maar ook noedels, itly’s (gestoomde rondjes gemaakt van een soort cous cous) en in het weekend vaak gepatty’s (soort pannenkoekjes). Groente eten ze niet zo veel, maar wel veel sausen en chutney’s. Het eten wordt opgeschept op metalen dienbladen en wordt met de handen gegeten, zittend op de grond. Na het eten dienbladen afwassen en rond 9.30 uur staan alle kinderen in de rij voor de school om het gemeenschappelijke volkslied te zingen en te bidden.

elke morgen het volkslied van Tamilnadu

Rond 9.35 uur begint de school en om 12.30 uur wordt weer warm gegeten. Meestal duurt het eten langer dan gepland en zijn de kinderen tegen 13.30 uur weer terug in de klas. (De High School hoort eigenlijk om 13.00 uur te beginnen, maar vaak zitten de kinderen om die tijd nog te eten) De school duurt tot 16.00 uur. Daarna gaan alle kinderen hun schooluniform uittrekken en kleden ze zich om. Van 17.00 uur tot 18.00 uur moeten alle kinderen weer verplicht huiswerk maken. Tot 19.00 uur hebben de kinderen vrije tijd en daarna krijgen ze een half uur godsdienstles. Om 20.00 uur wordt er opnieuw warm gegeten en na het eten gaan de kinderen allemaal naar bed. Zoals ik al eerder schreef, liggen de kinderen met z’n twintigen in een vrij kleine kamer gewoon op de grond. Meestal zonder kussen, laken of matje. In het weekend staan de kinderen wat later op en mogen ze een groot gedeelte van de dag televisie kijken. De meeste kinderen komen het hostel niet uit, ook niet in het weekend als ze vrij zijn.

elk kind doet zijn eigen was buiten

Mijn sponsoring verloopt tot nu toe goed, hoewel ik nog niet voldoende geld binnen heb om de speciale voorzieningen voor de dove en blinde kinderen te kunnen betalen. Tot nu toe heb ik ongeveer 1600 euro ontvangen en door verschillende mensen is mij nog extra geld toegezegd. De timmerman is meteen begonnen, toen ik had medegedeeld dat ik de benodigde 2300 euro wel bij elkaar zou kunnen krijgen. Hij is druk bezig met het maken van een half ronde tafel voor de spraak en gehoorgestoorde kinderen. Hierop wordt een soort ringsysteem aangesloten, zodat de kinderen allemaal tegelijk hetzelfde te horen krijgen. Ik ben heel benieuwd hoe het er straks uit gaat zien en hoe ermee wordt geoefend, zodat de kinderen in staat worden gesteld om te leren spreken. Ik hoop in het volgende stukje van mijn weblog hierover meer te kunnen schrijven. Mochten jullie mij willen sponsoren, dan kan dat op rekeningnummer: 19.83.14.639 van de Triodosbank op naam van K.H.J. van Eeuwijk. Iedereen die mij heeft gesponsord wil ik heel hartelijk bedanken voor de giften en zoals jullie kunnen zien, genieten de kinderen volop van de nieuw aangeschafte materialen.

de timmerman aan het werk