ringsysteem en hoortoestellen aangeschaft

Het is al weer een maand geleden, dat ik een bericht schreef op mijn weblog. Zoals ik al eerder schreef heb ik het best druk en mijn productiviteit is door de hitte hier niet optimaal. Bovendien heb ik zeer regelmatig geen elektriciteit en kan dan niet aan mijn weblog werken. Vorige week ben ik ziek geworden en dat heeft een week geduurd. Ik had net als de meeste kinderen van het hostel oogontsteking gekregen en voelde me behoorlijk ziek. Daarna heb ik een tijdje geen internetverbinding gehad. Op zo’n moment realiseer je je hoe fijn het is om regelmatig even te skypen, zeker als je niet in orde bent. Gelukkig ben ik nu weer beter en ben net terug van een paar daagjes Mamallapuram. Mamallapuram is een toeristisch dorpje aan de kust en daar ben ik al een paar keer eerder naar toe geweest met Babs en Anne, die ik heb leren kennen tijdens de introductieweek. Heerlijk om twee dagen Nederlands te spreken en te kunnen ventileren over de grote en kleine irritaties die je tegen komt als vrijwilligster in India. Als vrijwilligster loop je toch tegen de nodige problemen aan en het is fijn om daar met anderen, die in dezelfde situatie zitten over te praten. Na een paar dagen ben ik weer vol goede moed en zin terug gekeerd naar het hostel en mijn eigen klasje.

zwembad in Mamallapuram

In mijn vorige stukje schreef ik al dat de timmerman was begonnen met het maken van een speciaal meubelstuk en inmiddels is het af en in gebruik genomen. Het is een halfronde tafel geworden met in het midden plaats voor de “special teacher”. Het ringsysteem bestaat uit 6 geluidskastjes, die verbonden zijn met de teacher. Ieder kind heeft een koptelefoon op, dat verbonden is met zo’n geluidskastje en dat individueel wordt ingesteld. Alle kinderen kunnen tegelijkertijd de teacher, zichzelf en de andere kinderen horen.

de halfronde tafel en de “special teacher”

Sathya en Muthammal horen voor het eerst hun eigen naam

De teacher heeft een microfoontje, waarmee hij alle kinderen tegelijk een mondelinge opdracht kan geven. De eerste keer dat de kinderen hiermee aan het werk gingen was ik daarbij. Heel bijzonder om te mogen meemaken dat kinderen voor het eerst hun eigen naam horen en oefenen om hun naam uit te spreken. De les duurde niet langer dan zo’n 40 minuten. Toen waren de kinderen moe en stonden hun oogjes wat glazig van alle geluiden die ze hadden gehoord. Sathya het kleine meisje waar ik al eerder over heb verteld, hoorde ik later geluiden oefenen die ze nog nooit eerder had gemaakt!

Beaulah tijdens het onderzoek in Chennai

angstige kinderen wachtend op het onderzoek

gehooronderzoek in een heel klein hokje

Vorige week zaterdag zijn we met 9 kinderen naar een Speech and Hearing Center in Chennai geweest. Daar hebben alle kinderen een gehoortest gekregen en is er een mal gemaakt van hun oren, om het hoortoestel goed passend te maken. De kinderen waren de dag van te voren hiervan op de hoogte gesteld en waren heel zenuwachtig. Ze vroegen wat ze aan moesten en hoe ze hun haar moesten doen etc. Natuurlijk allemaal in gebarentaal. De volgende dag stonden ze al veel te vroeg klaar in hun mooiste kleren en hun haren prachtig ingevlochten. De taxi die was besteld kwam 3/4 uur later en was een gammele bestelbus. Een deur kon niet goed dicht en onderweg naar Chennai werd door verschillende automobisten hierop gewezen. Het Centrum was een piepklein bedrijfje dat heel primitief oogde. De kinderen vonden het heel erg spannend en toen er een mal van hun oren gemaakt werd, moesten een aantal kinderen huilen. Het duurde uren voordat alle onderzoeken en afdrukken gereed waren en we weer terug konden naar het hostel. Ik was blij dat we besloten hadden om met de taxi en niet met de bus te gaan, want de kinderen zijn duidelijk niet gewend aan verkeer. Ze liepen zo de straat op en doordat ze niet kunnen horen, ontstonden gevaarlijke situaties. Gelukkig is alles goed verlopen en op de terugweg zijn we in een wegrestaurant gaan eten. Voor deze kinderen een hele belevenis, want ze zitten nooit in een auto en komen ook nooit in een restaurant. Veel kinderen vielen tijdens de reis terug in slaap en zelfs de volgende dag waren de kinderen nog bekaf van hun avontuur.

vermoeide kinderen in het wegrestaurant

Na een week waren de toestellen klaar en konden de kinderen hun hoortoestel uitproberen. Heel bijzonder om hun verbaasde gezichten te zien, toen ze allerlei geluiden hoorden. Woorden zeggen de kinderen natuurlijk nog niet veel en daarom probeerden we verschillende geluiden. Knippen met de vingers, klappen, het rinkelen van een belletje en het geluid van de metalen borden, die je steeds hoort als het etenstijd is. De verbaasde gezichten van de kinderen, toen ze de geluiden hoorden, staat me nog steeds bij en vond ik heel ontroerend om te zien. Nu zie je de kinderen vol trots rondlopen met hun hoortoestel en elke dag is voor hen weer een totaal nieuwe ervaring. Geweldig om dankzij de sponsoring dove kinderen de mogelijkheid te bieden om te kunnen horen en te leren praten. Volgens de “special teacher” duurt het een aantal maanden of zelfs een jaar, voordat de kinderen leren praten. Dit is sterk afhankelijk van de mate waarin de kinderen nog restgehoor hebben en hun intelligentie. De hoortoestellen waren begroot op zo’n 400 euro, maar in het Speech and Hearing Center bleken de geschikte toestellen vier keer zo duur te zijn. Ook de speciaal op maat gemaakte tafel bleek veel duurder uit te vallen dan was begroot. In totaal heb ik nu al zo’n 3000 euro uitgegeven aan speciale voorzieningen voor de dove en slechthorende kinderen. Dat is ongeveer 168.000 roepies. Een enorm bedrag voor de mensen hier, omdat een leerkracht gemiddeld zo’n 6000 roepies (100 euro) per maand verdient. Zonder sponsoring was het voor hen onmogelijk om deze voorzieningen aan te schaffen.

een aantal kinderen met hun hoorapparaat

vol trots met de nieuwe hoorapparaten

Inmiddels heb ik al ruim 2000 euro aan sponsorgeld ontvangen en lopen er nog allerlei acties om geld in te zamelen. Stichting Mariamma wil graag alle mensen, die mij gesponsord hebben een nieuwsbrief sturen, maar niet van iedereen heb ik adressen. Daarom een verzoek om via e-mail je adres even door te mailen, zodat ik die aan Mariamma kan doorgeven. ([email protected]) Nogmaals heel hartelijk bedankt voor de sponsorbijdragen en op de foto’s kun je zien wat het voor deze kinderen betekent.

10 reacties op “ringsysteem en hoortoestellen aangeschaft”

  1. Jan van der Meer zegt:

    Karen, je bent een kei. Namens de stichting weer eens heel hartelijk dank voor al je inspanningen. Je maakt echt het verschil voor een groep kinderen. Zij zullen zich jou hun hele leven lang herinneren. En wij ook.

  2. Manon Machiels zegt:

    Beste Karen,
    Wij kennen elkaar (nog) niet maar ik ben op ‘snuffelstage’ in het bestuur van Mariamma. Ik heb al veel over je gehoord over het prachtige maar niet eenvoudige werk dat je daar verricht: respect! Was er jaren terug en vond het als simpele tourist al een emotionele en onvergetelijke ervaring, wat moet dat dan voor jou betekenen?! Nogmaals prachtig werk en geweldig om je verhalen te lezen en je te volgen.
    Wie weet tot ziens! Namasté!
    Groetjes,
    Manon

  3. Kaj zegt:

    Dat heb je weer mooi voor elkaar schone zus!
    In tijden dat hier in Nederland het ontwikkelingswerk door nieuwe en frisse gedoogpolitiek om zeep geholpen dreigt te worden, is dit een pleister op de wonde! De volgende gooienpot in mijn winkel is weer voor jullie!
    Zwager Kaj

  4. Paula en Math zegt:

    Hoi Karen,

    Geweldig wat je daar allemaal presteert ondanks de minder gunstige omstandigheden.
    Het moet inderdaad heel bijzonder zijn voor die dove cq slechthorende kinderen en dus ook voor jou.
    We zijn trots op je.

    Groetjes

  5. Wilma zegt:

    Dag Karen,
    mijn man en ik steunen al diverse jaren Stichting Mariamma. Via Jan vd Meer ben ik op jouw weblog gekomen. Hulde voor wat je allemaal doet voor de kinderen.
    Ik heb zojuist € 100,- gedoneerd op je Triodos rekening waarvoor jij zeker een bestemming weet. Succes met je werk daar.
    m.vr.gr.
    Wilma Janssen
    afd EZ Provinciehuis

  6. Carlos zegt:

    Hoi Karen,

    Wat vliegt de tijd. Ik realiseer me dat je over enkele maanden weer in ons midden zult zijn. Eigenlijk kijk er ik best wel naar uit. Van de andere kant denk ik dat je zelf misschien straks met tegenzin naar Nederland terug komt. Hoe dan ook: vervelend om te lezen dat je een week ziek bent geweest. Hoewel de foto van de swimmingpool hier in het druilerige Nederland daarentegen wel enige jaloezie oproept.
    Mooi om te zien hoe jouw aanwezigheid zichtbaar en tastbaar wordt voor de kinderen op school. Ongelooflijk eigenlijk dat je zoiets voor kinderen kunt betekenen. Een blijvende waarde en herinnering.
    De sponsoractie op school loopt moeizaam. Door ADV’s is het regenboogjournaal ook weer eens een week niet meegegeven. Deze week komt er een herhaalde oproep om jouw project te sponsoren. Uiteindelijk hopen we dat we een essentiele bijdrage kunnen leveren aan een behoorlijk bedrag.

    Groetjes,
    Carlos

  7. groep 3 zegt:

    hoi Karen,
    Wij hebben het je weblog gelzen en vinden het erg leuk
    om te horen wat je allemaal doet.
    Ook vinden wij het leuk om de foto’s te kijken.

    Het is wel gek om te horen dat ze nog nooit in een auto
    hebben gezeten of in een restaurant zijn geweest!

    Hopelijk ben je snel weer terug, we missen je!
    groetjes groep 3

  8. Theo & Monique zegt:

    Hallo Karin,

    We hebben al vaker je weblog bekeken en hulde voor wat je daar allemaal doet voor deze kinderen.
    Met al je warmte, energie en vrolijkheid zullen de kinderen jouw niet snel vergeten.
    Ook voor ons aan de andere kant van de aardbol is het heel fijn om jouw belevingen en ervaringe te kunnen lezen.
    Geweldig wat je allemaal doet zo ver van ons Geulle vandaan,maar des ondanks missen we je hier.

    Groetjes van de Haantjes, en dikke kus van Joyce.

  9. Gerda zegt:

    Hallo Karen,
    Geweldig om je ervaringen steeds weer te lezen. We zijn nu volop bezig met de kerstkaartenactie, we hopen dat de kinderen ze volgende week kunnen verkopen! En natuurlijk dat dit een grote opbrengst oplevert.
    We praten er regelmatig met de kinderen over en ze zijn erg onder de indruk van je foto’s en verhalen. We missen je op school. Wij zitten nu in een drukke periode, je weet dat nog wel (oudergesprekken, VCB’s, Sint enz) en daar heb jij nou even niks mee te maken! Verder hopen we dat je de resterende tijd nog zo enthousiast blijft schrijven en foto’s sturen.
    Heel veel liefs van de kinderen van de Regenboog en je collega’s.

  10. Jan en Monique Voorvelt zegt:

    Hallo Karen,

    Wat indrukwekkend allemaal. Wat zullen ze blij met je zijn in Vandalur.
    Al dat vrolijk lesmateriaal, de ogenschijnlijk eenvoudige hulpmiddeltjes.
    Heerlijk dat de kinderen daar nu mee bezig kunnen zijn.
    Ik ben bezig met de Nieuwsbrief van Mariamma en zal hier zeker veel aandacht aan besteden.
    Nog veel succes en alle goeds.Veel groeten.

Een reactie toevoegen