Karen's weblog

Kerst is net voorbij en oud en nieuw zal over een paar dagen worden gevierd. Ook hier vieren ze oud en nieuw met veel vuurwerk heb ik gehoord.

Het was voor mij wel een hele vreemde kerst, zo ver van huis en zonder familie. Omdat de meeste mensen in Tamil Nadu christen zijn, wordt kerst hier uitgebreid gevierd. Veel huizen zijn versierd met plastic kerststerren en kerstlichtjes. De rijkere huizen hebben soms een nepkerstboom versierd met allerlei kerstspulletjes en knipperende lichtjes. Ook hier in het SSC staat een kerstboom en hebben ze een kersttafel met allerlei poppetjes erop en ook een echte kerststal. In de weken voorafgaande aan de kerst, is twee keer een grote groep mensen van de katholieke kerk langs geweest en hielden een soort kerkdienst voor de kinderen. Er was zelfs een keer een kerstman, die heel gek deed en cadeautjes uitdeelde aan de kinderen. De kinderen vonden het prachtig en genoten volop van de christelijke verhalen en liedjes. Er waren zelfs een paar liedjes bij, die ik kende en kon meezingen, omdat ze in het Engels werden gezongen.

De week voor kerst heb ik met de kinderen kerstliedjes gezongen en kregen ze een kleurplaat van een kerstboom. De liedjes “Jingle bells” en “I wish you a merry Christmas” kenden ze al een klein beetje, dus dat kwam goed uit. De kerstkleurplaat vonden ze fantastisch en volgens mij hadden ze nog nooit zoiets gedaan. Zelfs de kinderen van de High School kwamen kijken naar de kleurplaat en twee teachers vroegen of ze ook een kleurplaat mochten maken. Ik had mijn eigen klasje een beetje versierd met wat kerstspulletjes die ik in Mamallapuram had gekocht. Ook had ik voor alle slaapkamers van de kinderen kerstversiering met knipperende lichtjes gekocht. Er is niet zo heel veel voor nodig, om de kinderen van het hostel erg blij te maken. Steeds opnieuw kwamen ze me vertellen hoe geweldig ze het allemaal vonden.

Op 1e kerstdag ben ik om 3.45 uur op gestaan en samen met mevr. Kousalya naar de “Mess” in Tamberam geweest. Tamberam is een dorp ongeveer 10 km verder en daar staat een katholieke kerk. De kerk was versierd en er stond ook een kerstboom binnen in de kerk. De kerk zelf is veel te klein voor alle mensen, die de dienst willen bijwonen en buiten staan honderden plastic stoelen, waarop je plaats kunt nemen. Ook waren er andere ruimtes waar je kon zitten en via grote tv schermen, kon je de kerkdienst volgen. Alle mensen en kinderen waren schitterend gekleed in de meest fantastische sari’s en shurida’s en ik keek mijn ogen uit. En zij naar mij, want ik was de enige blanke tussen al die honderden kerkgangers. Na de kerkdienst weer terug naar het SSC, waar ik zo als gewoonlijk weer alleen at. Ik kan er nog steeds niet aan wennen, dat ik drie keer per dag alleen eet en zeker niet op kerstdag. Het voelde wel een beetje eenzaam aan, zo helemaal alleen etend op 1e kerstdag zonder familie en vrienden. Maar de volgende dag had ik afgesproken met vrienden in Mamallapuram en hebben we uitgebreid met z’n allen gegeten. Daar geniet je dan weer dubbelop van.

Nog maar drie weken en dan komt Jan hier naar toe en gaan we een rondreis maken door Zuid India en Sri Lanka. Maar eerst moet ik nog een gigantisch conflict oplossen met de tour operator, die voor mijn rondreis in India zou zorgen. Ik ben zo stom geweest om de reis van te voren te betalen en nu laat de tour operator het op alle fronten afweten. Ik heb inmiddels al 8 keer met hem afgesproken, maar elke keer komt hij niet opdagen en zelfs een telefoontje om zich af te melden, is er niet bij. Ik heb al van alles geprobeerd, maar tot nu toe zonder resultaat. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen.

Nu ik nog maar twee weken lesgeven voor de boeg heb, maak ik alvast de balans op van mijn ervaringen in India. Er zijn prachtige ervaringen bij, die ik voor geen goud zou hebben willen missen, maar ook dieptepunten. Mijn mooiste ervaring is wel het werken met een blind en slechthorend meisje Divya Rani. Ik wilde graag met haar werken, omdat ze vaak heel passief en alleen in een hoekje zit en zich heel houterig beweegt. Ik had al een paar keer wat geprobeerd met haar te werken, maar zonder erg veel resultaat. Een tijdje terug heb ik haar gevraagd of ze met mij alleen wilde dansen en dat wilde ze wel. De muziek van Loreena Mckennitt sprak haar meteen erg aan en ze vond het geweldig om samen met mij te dansen. Eerst samen zittend op de grond en daarna voorzichtig staand. Het was heel ontroerend om te zien, hoe soepel ze zich kon bewegen op muziek en hoeveel plezier ze daaraan beleefde. Sindsdien heb ik al een paar keer met haar gedanst en ze durft zich steeds vrijer te bewegen. Ook komt ze sinds die tijd naar mijn bijlesklasje toe. Eigenlijk heeft ze geen Engelse bijles van mij nodig, want haar Engels is goed genoeg, maar ze geniet van de extra aandacht ook al kan ze sommige oefeningen niet meedoen. Een dieptepunt voor mij was wel het ontberen van toiletpapier. De Indiers gebruiken geen wcpapier en daarom is het soms moeilijk om te kopen. De hele voorraad in Vandalur had ik al kennelijk verbruikt en ook in een aangrenzend dorp was geen toiletpapier te koop. Een aantal dagen heb ik zonder gezeten en dat was voor mij toch wel echt een station te ver. Maanden zonder Jan, familie en vrienden. Het missen van verjaardagen, Sinterklaas en de kerstdagen. Kakkerlakken in mijn kamer en muizen en ratten om me heen als ik alleen zit te eten, ik kan het verdragen, maar zonder toiletpapier te moeten leven vind ik echt een ramp. Eigenlijk heel grappig om te bedenken, dat voor iedereen de grens van wat nog acceptabel is, zo enorm kan verschillen. De familie hier vond het in ieder geval erg grappig en kon zich er niets bij voorstellen.

Op het moment is het ook hier kerstvakantie en zijn veel kinderen naar hun familie toe. Slechts 21 kinderen hebben geen familie om naar toe te gaan en met hen wil ik over een paar dagen een uitstapje maken naar de dierentuin in Vandalur. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan en verheug me erop om de kinderen dit uitstapje te kunnen aanbieden. Vandaag heb ik met ze nieuwjaarskaarten gemaakt en geschreven. Voor een paar cent koop je honderden stickers en hebben de kinderen een hele leuke morgen. Sommige kinderen hadden een kaart voor mij gemaakt, waar ze op hadden geschreven: “I love you and your my mother”. Ik denk dat ik het straks als ik afscheid moet nemen van “mijn” kinderen nog heel moeilijk ga krijgen.