Karen's weblog

Ik ben al weer meer dan een week terug in Nederland en nu pas kan ik de tijd nemen om aan mijn weblog te werken. Vlak voordat Jan en ik samen vertrokken voor een reis door India en Sri Lanka heb ik nog een stukje geschreven voor op mijn weblog, maar om de een of andere reden is dat niet geplaatst. Vreemd, want ik weet zeker dat ik op publiceren heb geklikt.

Allereerst wil ik nog alle sponsoren heel hartelijk bedanken voor hun bijdrage. Ook vlak voordat ik uit het SSC vertrok heb ik nog sponsorgeld ontvangen. Ik kan niet iedereeen persoonlijk bedanken, omdat ik van sommige sponsoren alleen hun bankrekeningnummer weet. Dus bij deze nog mijn dank aan de onbekende sponsoren. Het geld dat ik nog niet heb besteed, zal zeker goed terecht komen ook al ben ik niet zelf meer in India. In januari heb ik afscheid genomen van alle kinderen van de Primary en High School. Samen met Mrs. Juliet (hoofd van de Primary School) en haar familie zijn we met de trein naar Chennai gereisd en hebben daar voor 230 kinderen cadeautjes gekocht. Het afscheid van de kinderen en leerkrachten was hartverwarmend en ik werd meerdere keren toegezongen met liedjes, die ik de kinderen zelf had geleerd.

De problemen met de touroperator hebben Jan en ik samen met Indiase vrienden trachten op te lossen, maar dat is helaas niet gelukt. Tot twee keer toe zijn we naar het reisbureautje gegaan, maar het enige wat we uiteindelijk kregen was een ongedekte cheque. Jammer van ons vakantiegeld en de tijd en ergenis, maar het heeft het plezier in onze reis niet beinvloed. Integendeel zelfs, we hebben de reis van ons leven gemaakt en ontzettend genoten van de trip door Zuid India en Sri lanka. Onze reis door India begon met een flight van Chennai naar Goa. Goa is een klein staatje aan de westkust en is beroemd om zijn stranden en hippie-scene. Lekker relaxen en urenlang naar het water liggen te staren met een vruchtensapje.

Toen door met de trein naar Kerala waar we werden opgewacht door een auto met prive chauffeur. Het lijkt heel decadent, maar in India en Sri Lanka is dit een heel normale manier van reizen. De chauffeurs weten de weg naar de high lights en meestal ook goede hotels en eetgelegenheden. Onze chauffeur Thomas is een schat van een man, die gaande weg niet alleen onze chauffeur was, maar ook een dierbare vriend werd. Nog steeds onderhouden we contact met elkaar en we hopen elkaar nog eens in India tegen te komen. In Kerala hadden we een houseboat gehuurd en 22 uur op de backwaters rondgevaren. Ze verhuren traditionele oude goederenboten gemaakt van palmbladeren, die zijn gerenoveerd en voorzien zijn van slaapkamers, badkamers, huiskamers en keukens. Elke boot is minimaal toegerust met drie man personeel, die voor het varen en eten zorgen. Een geweldige ervaring om te varen met je “eigen” boot en met drie man personeel over de wonderschone backwaters. Ik kan het iedereen die naar het zuiden van India reist aanbevelen.

Via de prachtige vissersplaats Cochin zijn we naar Thekkady gegaan, waar we een kamer hadden van zo’n 25 meter lang en uitzicht op de jungle. Hier hebben we in een reservaat olifanten gespot, wat een onvergetelijke ervaring is. Daarna door naar Munnar, wat bekend is om zijn theeplantages. Ook Munnar is van een onwerkelijke schoonheid en we hadden af en toe het gevoel in een Japanse tuin te rijden.

Daarna zijn we weer naar de staat Tamil Nadu gereisd om Hindoeistische tempels te bekijken. In Madurai staat een heel beroemde tempel, waar veel Indiers naar toereizen om geld, bloemen en eten te offeren. Weer terug in Tamil Nadu viel ons de grote armoede en smerigheid op straat en in de dorpen op. Een heel verschil met Kerala en Goa. De tempels van Trichy en Thanjavur waren prachtig en meer dan de moeite waard om uren voor in de auto te zitten.

Reizen in India gaat bijzonder langzaam en is levensgevaarlijk. De gemiddelde snelheid is zo’n 30 km per uur en niemand houdt zich aan de verkeersregels. Door rood rijden is heel normaal en op de weg geldt het recht van de sterkste/brutaalste. Er zijn niet veel snelwegen, maar op de snelwegen lopen koeien, geiten, honden, mensen en regelmatig rijden ze aan de verkeerde kant van de weg. Kortom ook het reizen zelf is een groot avontuur. Chauffeur Thomas bracht ons helemaal naar Mamallapuram, waar we nog twee dagen in mijn oude vertrouwde hotel doorbrachten. Op 6 februari waren we weer even terug in het SSC om de rest van onze spullen mee te nemen en om voor de 2e keer afscheid te nemen, nu van alle kinderen van het hostel en de staff. Alle teachers van de Primary en High School waren ook weer aanwezig, toen een marmeren gedenksteen werd onthuld ter ere van de sponsoren en Mrs. Karen. Op deze gedenksteen stond vermeld, dat Mrs. Karen en sponsoren materiaal voor de dove en slechthorende kinderen hadden gesponsord. Daarna volgde nog een heel programma met dans en eten voor de kinderen van het SSC. Voor alle kinderen en het personeel waren er cadeautjes, maar veel kinderen waren niet echt blij, maar verdrietig dat ze afscheid moesten nemen. ’s Avonds werden we uitgezwaaid door de kinderen, nadat ze voor ons hadden gebeden voor een fijne reis en een behouden terugkomst.

In Sri Lanka aangekomen stond ook daar de taxi klaar om ons naar het hotel te brengen. Ook in Sri Lanka hadden we een auto met prive chauffeur, maar deze chauffeur was wel heel anders dan onze vriend Thomas. Om te beginnen sprak hij nauwelijks Engels en reed hij beroerd. We hadden afgesproken, dat we 10 dagen door Sri Lanka zouden reizen en daarna een kleine week in een mooi hotel aan het strand zouden relaxen. Maar na 8 dagen waren we de taxichauffeur zo zat, dat we hem met een oprotpremie hebben weggestuurd. Tijdens de reis was hij een paar keer bijna in slaap gevallen achter het stuur, omdat hij de avond daarvoor te veel had gedronken. Ook was hij hoog in de bergen vlak voor de afdaling, bijna een wiel verloren. Jan en ik hoorden een raar geluid en toen hij de auto aan de kant zette, bleek het linker voorwiel helemaal los te zitten en dat veroorzaakte het vreemde geluid. Het was voor ons een opluchting, toen we niet meer bij hem in de auto hoefden te zitten en we konden genieten van een super mooi hotel aan een prachtige baai met palmbomen.

Toen we naar Sri Lanka vertrokken waren we bang dat we misschien wel een andere vakantiebestemming zouden moeten zoeken vanwege de extreme regenval in het oosten. We hadden echter geluk en de dag dat we aankwamen, was net de regenval die maanden aan een stuk had geduurd, opgehouden. Ook in Sri Lanka hebben we een rondreis langs de high lights gemaakt en het is een prachtig eiland vol palmbomen, rijstvelden en indrukwekkende Boeddistische tempels. Ook hier hebben we natuurparken bezocht en veel olifanten kunnen spotten. Toch beviel ons India beter dan Sri Lanka. Het eiland is prachtig, zowel qua natuur als cultuur, maar het is wel erg toeristisch. India daarintegen is in veel gebieden totaal niet toeristisch en we zijn op plekken geweest, waar ze nog nauwelijks “blanken” hebben gezien. De meeste Indiers zijn erg vriendelijk en heel nieuwsgierig en willen graag contact met je maken. Ze vinden het geweldig om met je op de foto te staan en we voelden ons net vip’s. Weer thuis in ons kikkerlandje is het wel weer wennen, dat we niet meer constant worden aangestaard en dat we niet meer als vip’s worden behandeld.

Terugkijkend op mijn avontuur zijn er zoveel mooie en bijzondere momenten, dat ik het nog nauwelijks kan bevatten. Veel mensen hebben aan me gevraagd, of mijn leven nu veranderd is, maar dat gevoel heb ik niet. Wel ben ik me veel meer bewust van alle vrijheden die ik hebt en keuzes die ik dagelijks kan maken. De kinderen en de staff van het SSC zitten dag in dag uit in dezelfde situatie en hebben geen mogelijkheden om buiten het SSC om, andere dingen te doen. Hoewel ik blij ben, dat ik niet meer opgesloten zit in een kleine gemeenschap, mis ik de kinderen nog dagelijks. Het zijn voor mij toch heel speciale kinderen, met een bijzonder positieve levensinstelling waar velen een voorbeeld aan kunnen nemen. Ik ben zielsblij, dat ik voor een aantal kinderen hoortoestellen en de mogelijkheid tot leren spreken heb kunnen realiseren met behulp van vrijgevige sponsoren. Daarnaast heb ik 230 kinderen een paar maanden lang met veel plezier en enthousiasme Engelse les mogen geven en met ze getekend, gezongen en gespeeld. De vreugde en het enthousiasme van deze kinderen staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Rest mij nog om alle sponsoren nogmaals heel hartelijk te bedanken voor alle royale giften en iedereen te bedanken, die mij tijdens mijn bezoek aan India hebben geschreven en geemaild. Het was voor mij een ongelooflijk mooie ervaring en reis.